Tijdens de Duitse bezetting van Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog, koos de rijkscommissaris en opperbevelhebber van Nederland, Arthur Seyss-Inquart, voor een residentie in Apeldoorn. Hij vestigde zich in een villa aan de Loolaan, een prominente en statige straat in de stad. Om hem te beschermen tegen mogelijke aanvallen en bombardementen, liet hij onder het huis een bunker bouwen, voorzien van dikke muren en andere veiligheidsmaatregelen.

Na de oorlog kreeg deze bunker een bijzondere nieuwe functie. De Stichting 40-45, opgericht om de herinnering aan de oorlog levend te houden, gebruikte de ruimte voor een unieke vorm van herinnering en verwerking. In de bunker zijn spotprenten aangebracht, die de bezetting en Seyss-Inquart zelf op satirische wijze bekritiseren. Deze prenten getuigen van de creativiteit en humor die de Nederlandse bevolking gebruikte om de onderdrukking te weerstaan. De bunker is sindsdien uitgegroeid tot een historisch monument dat niet alleen herinnert aan de grimmige periode van de oorlog, maar ook aan de veerkracht en vastberadenheid van de mensen die die tijd hebben doorstaan.